Der Bettleschloss-Tüfel

Aus Wiki der Stadt Grenchen
Version vom 16. Mai 2015, 08:07 Uhr von Admin (Diskussion | Beiträge) (Die Seite wurde neu angelegt: „{{Infobox.Kunst | Bild= | Titel=Der Bettleschloss-Tüfel | Jahr=2008 | Künstler=Ulrich Stuber | Pseudonym= | Bemerkung= }} '''Der Bettleschloss-Tüfel'''<ref…“)
(Unterschied) ← Nächstältere Version | Aktuelle Version (Unterschied) | Nächstjüngere Version → (Unterschied)
Zur Navigation springen Zur Suche springen
Der Bettleschloss-Tüfel
2008
Ulrich Stuber

Der Bettleschloss-Tüfel[1]

"Letschti Rascht vor ein Ziil", het der Grossätti grüeft u sy Rucksack abgstellt. „Heit dir no z trinke, Buebe?"
Der Tobi u der Noah sy ou zum Mürli zuche cho, hei ihrer Ruckseck näbe dä vom Grossätti abgstellt u sy abegrüppelet, hei d Fäldfläschene usegchramet. Der Tobi het no paar Schlück gha, aber em Noah sy Gutteren isch läär gsi. „Chumm, chasch myni ha", het der Grossätti gseit und em Bueb d Fläsche häregstreckt. Dä het se gärn gno u gleitig agfange trinke.
Es isch aber ou uversichtig heiss gsi. All drei Manne hei sich der Schweiss ab der Stirne müesse wüsche.
„Dört isch der Ober Gränchebärg", het der Grossätti erklärt u der Arm usgstreckt. „A däm göh mir jetz verby u zdürab zum Unter Gränchebärg." „Isch es no wyt?", het der Noah gchummeret; aber der Grossätti het ne tröschtet: „Nid emol me e ganzi Stund, nächär sy mir dört."
Do het men ungereinisch öpper ghöre mögge wi am Spiess. D Wanderer sy ufgschossen u hei desumegluegt. Jetz wider! Es het tönt wi nes grusigs Lache. „Dört gumpet öpper", het plötzlech der Tobi gseit, u di andere hei wölle wüsse: „Wo?" - „Jetz gseht me ne nümme." Ganz ufgregt het der Tobi gseit: „Wi ne Tüfel het er usgseh, ganz schwarz. Dört äne." U der Tobi het gäge Süde zeigt.
„Chömet, Buebe, mir müesse machen u goh." Der Grossätti het scho zämepackt. Es git es Wätter." - Werum meinsch, Grossätti?" -„Das isch der Schloss-Tüfel gsi. Wenn dä so tuet, chunnts cho gwittere." -„Was isch das: der Schlosstüfel?", het der Noah gspannt gfragt, aber der Grossätti het ne vertröschtet: „Das verzellen ig öich de dunger im Gränchebärg. Chömet jetze!" Aui drei hei ihrer Ruckseck wider a Rügge gnoh u sy wyterglüffe. Si sy vom Wyssestei här cho, über d Hasematt uf e Gränchebärg. Dört hei si wöllen übernachte u zmorndrisch via Romont - Bözingebärg uf Biel loufe. Si sy guet glüffe, di Buebe. Der Tobi isch jtz de grad elfi worde, der Noah erscht nüni gsi; aber si hei sich em jugedlechen Alter ztrotz ganz wacker ghalte.

Bim Untere Gränchebärg sy si gly einisch gsi. Mi het nen ihres Gliger im Masselager zeigt. Si sy sich go wäsche u hei früschi Hemmli agleit. Wo si müed aber glücklech vor em Bärgrestaurant usse gsässe sy und öppis trunke hei, het der Noah gmahnet: Grossätti, verzellsch üs jetze vom Schlosstüfel?"

Eintelnachweis

  1. Stuber verfasste seine Fassung der Sage für die Münzschatz-Ausstellung 2008 in Bettlach. Als Vorlage diente Stuber die Version in Versen von Franz Josef Schild (1821-1889), Grossätti usem Leberberg.